نمایشگاه هنر جدید

نمی دونم کی به ذهنش رسید ولی کار جالبیه. یه خونه ی قدیمی درحال تخریب، محل گردهم اومدن کلی ایده و فکر جدید شده. بچه های انجمن نقاشان اصفهان تصمیم گرفتند قبل از تخریب خونه توش یه نمایشگاه کانسپت برگزار کنند. خیلی ها از ترک دیوار هم برای آفریدن یک اثر کمک گرفتند، از تیرآهن لخت بد قواره، از رنگ ورقه شده ی دیوار و از هر چیزی که به نظر بی ارزش میاد یه اثر هنری ساختند. خیلی ها به بهانه ی این نمایشگاه مجبور شدند بعد از سالها ادعای هنرمند بودن، دست به قلم ببرند و یادشون بیاد که مدتهاست هیچ چیز جدیدی نیافریدند.
روز افتتاحیه خیلی شلوغ بود. مردم هیجان زده از این اتاق به اون اتاق می رفتند و در صدد کشف یک مفهوم جدید بودند. کوچیک و بزرگ نمایشگاه رو دوست داشتند. کلا جو هیجان زده ای حاکم بود. مردم اکثرا با کارهایی که در اتاق بی نور یا اتاقهایی با دیوار سیاه اجرا شده بود ارتباط بهتری برقرار می کردند. نمی دونم چرا اکثرا هم فضای اتاق رو تاریک کرده بودند. یعنی خود من هم تمایل به فضای تاریک داشتم. آیا تاریکی تاثیر گذارتره؟ نکته ی دیگه ای که جلب نظرم رو کرد، به جز دو سه اثر بقیه ی آثار اگر فضای تاریکی هم نداشتند یک جور حس رنج و درد رو القا می کردند. آیا هنر فقط برای بیان درد ها و رنج هاست؟ یا تفکر ما از یک نمایشگاه کانسپت اشتباهه؟ نمی دونم، خودم هم انگار جوابی برای این سوالها ندارم.!!!