گاهی اوقات کارهایی هستند که انجامشان نمی دهیم، از آنها فاصله می گیریم و سعی می کنیم فراموششان کنیم. نه بخاطر اینکه از آن کارها بدمان بیاید، نه بخاطر سختی شان، نه به خاطر وقت گیر بودنشان، بلکه به این خاطر که به آن کارها از همه چیز بیشتر علاقه داریم. علاقه داریم ولی از انجامش می ترسیم. می ترسیم از پسش بر نیاییم. از شکست خوردن در کاری که یک عمر رویایمان بوده می هراسیم. و با ندید گرفتن و حتی فراموش کردنشان سعی می کنیم، در رویای انجام آن کارها زندگی کنیم. همیشه در رویاهامان بهترین هستیم و موفق ترین. ترجیح می دهیم همیشه، حتی تنها در رویا، بهترین بمانیم ولی یک لحظه هم به شکست فکر نکنیم.
شهامت می خواهد، در واقعیت زندگی کردن، شهامت می خواهد. چقدر شهامت داشته ایم؟ چقدر تحقق رویاهایمان را به خاطر ترس نادیده گرفته ایم؟
رویاهات رو از دست نده
واسه اینکه اگه رویاهات از دست برن
زندگی عین بیابون برهوتی می شه
که برفا توش یخ زده باشن
رویاهات رو از دست نده
واسه اینکه اگه رویاهات بمیرن
زندگی عین بال بریده ی یک مرغ میشه
که مگه پرواز رو به خواب ببینه
شهامت می خواهد، در واقعیت زندگی کردن، شهامت می خواهد. چقدر شهامت داشته ایم؟ چقدر تحقق رویاهایمان را به خاطر ترس نادیده گرفته ایم؟
رویاهات رو از دست نده
واسه اینکه اگه رویاهات از دست برن
زندگی عین بیابون برهوتی می شه
که برفا توش یخ زده باشن
رویاهات رو از دست نده
واسه اینکه اگه رویاهات بمیرن
زندگی عین بال بریده ی یک مرغ میشه
که مگه پرواز رو به خواب ببینه
لنکستون هیوز
۱ نظر:
زندگی عین مرغ بریده بالی میشه.
این چیزی که گفته بودی رو منم حس کردم.
ارسال یک نظر